dinsdag 16 februari 2016

Kleuter zoekt vrouw

Zoon3 weet wat hij later wil worden. Sinds de tuinmannen in onze tuin aan het werk zijn geweest, wil hij niets liever dan tuinman worden. Hij beoefent in onze, net aangelegde, achtertuin de tuinmanskunsten. Niet altijd tot ieders tevredenheid, maar de ontwikkelingen van een kind moet men niet  in de weg staan, zo vinden wij.  Er zitten uiteraard grenzen aan deze creativiteitsontwikkelingen in onze nieuwe achtertuin. Als het te gortig wordt, verwijzen we hem naar de zandbak. Zijn tuinbroek is zijn favoriete kledingstuk, al vraagt hij zich wel af waar hij toch die hark kwijt moet dat pak.

Nu behandelen ze het thema beroepen in groep 1/2 B van de basisschool. Zo kwam hij van de week thuis met een mooie tekening van een tuinman met een hark in zijn handen. De juf had hem wel 5 keer terug naar zijn plek moeten sturen omdat hij zich er wel heel makkelijk vanaf maakte. “Maar hé,” moet hij gedacht hebben, “Ik wil tuinman worden, geen kunstenaar!”

Toen we vanmiddag thuis kwamen, zag ik hem denken. Hij bleef lang in die ernstige gedachten, maar uiteindelijk vroeg hij mij: “Als ik vader wordt, hoe vind ik dan mijn werk?” Ik was nog aan het denken over een geschikt antwoord, want hoe leg je aan een kleuter uit dat je op verschillende manieren aan een baan kunt komen. Je kunt voor jezelf beginnen als tuinman. Je kunt ook bij een andere tuinman in dienst treden, maar dan moet je eerst solliciteren. Vooral tegen het laatste zag ik op om uit te leggen. Niet omdat solliciteren zo vervelend is, maar moet je daar een kleuter nu al mee belasten? Vrijwel zeker wist ik dat ik door dat laatste antwoord te geven, ik hem nieuwe informatie zou verschaffen om door te vragen. Voordat ik mijn antwoord bedacht had, ging hij al verder. “Maar als jij later oma bent en papa is een opa, dan komen jullie toch bij mij wonen? Nou dan kunnen jullie mij helpen zoeken naar mijn werk.” Ik vond het een meesterlijke beredenering en ik vertelde hem dan ook dat  wij hem later best kunnen helpen zoeken naar zijn werk.

Hij was gerustgesteld en tevreden ging hij verder met zijn spel. Ik nam een slokje van mijn thee en ging eveneens tevreden verder waar ik mee bezig was. Weer een zorg minder voor zoon3
Maar toen kwam hij weer bij me staan en had wederom die ernstige blik in zijn ogen “Mama, als jij oma bent en papa opa en ik dan vader. Wie moet dan de moeder zijn? Hoe vind ik die?”
Eerst zei ik nog dat ik altijd zijn moeder zou blijven, maar hij vertelde mij geïrriteerd dat ik dan al oma was. Het kwartje viel bij mij dan ook pas later, dat hij bedoelde dat hij niet wist waar hij een partner vandaan moest halen. Ik probeerde mijn lach te onderdrukken, maar hij bleef maar ernstig kijken. Hoe moest ik dit nu weer aan mijn kleuter uitleggen? Opeens bedacht ik dat het net zo simpel kon zijn als zijn eigen oplossing van de vorige vraag. “Ach jongen, als mama en papa bij jou wonen, dan helpen we je ook zoeken naar een moeder?“ De ernstige blik verdween en tevreden ging hij weer spelen. Zo simpel zou het dus kunnen zijn. Als alles toch eens zo simpel was.... Ik ben benieuwd of hij die bemoeienis van mij later nog steeds zo  op prijs stelt ;-)


Geen opmerkingen:

Een reactie posten