woensdag 15 juni 2011

Een bijzondere roze wolk

Onderstaand blog heb ik geschreven vlak na de geboorte van ons derde zoontje. Ik heb het blog op hyves  gepubliceerd. En nu dus op blogspot.





Onze Dinand is op 30 september geboren. Niet alleen is de geboorte zelf een wonder, maar ook het feit dat hij op de verjaardag van mijn overleden schoonmoeder is geboren is iets heel bijzonders.
Tenminste zo ervaren wij dat...
Wat ook heel bijzonder is, is dat we nu bij het derde kindje pas echt op de roze wolk konden klimmen. Ik kan vertellen dat het hier geweldig is, zo boven op die roze wolk. De wolk is lekker zacht en warm en het uitzicht is zeer bijzonder te noemen.

Hoe komt het dan dat we nu pas bij ons derde kindje de top hebben bereikt? Thijn en Julian zijn net zo lief en knuffelig als hun kleine broertje. We waren echt wel onderweg naar de roze wolk des tijds hoor. Maar we kwamen niet verder als halverwege. Hoe dat komt?
Het feit dat we voor het eerst ouders werden bracht de nodige gevoelens met zich mee. Ons hele leven stond op zijn kop. Daarbij kwam dat Julian precies een jaar na het overlijden van mijn vader werd geboren. Verdriet en geluk lagen zo dicht bij elkaar. Julian was een lieve, maar gevoelige baby. Hij huilde ontzettend veel. Als pas geworden moeder heeft me dat heel veel slapeloze nachten en onzekerheden gekost.

2 jaar later werd Thijn geboren. Voordat hij geboren werd zaten we met onze familie in een echte nachtmerrie. Mijn nichtje Elisa is geboren toen ik hoog zwanger was. Al snel bleek er iets heel ergs fout te zijn met Elisa haar gezondheid. Ze had een zware hartafwijking. Haar toestand was zeer kritiek. De operatie die ze moest ondergaan, was zeer risicovol. Het was een moeilijk tijd voor ons allemaal. Mijn kindje zat nog veilig in mijn buik. Maar genieten van dit wonder kon ik op dat moment even niet.
De operatie van Elisa was geslaagd en de dag nadat ze buiten levensgevaar was, werd Thijn geboren.
Maar ook met Thijn was het niet goed. Ik zag vrijwel direct dat hij downsyndroom had. Ook een hartafwijking? Spookte er direct door mijn hoofd? Gelukkig was dit niet het geval. Thijn was gelukkig gezond. Het downsyndroom was een feit. Maar toch ik kan met heel mijn hart zeggen dat we intens gelukkig waren met Thijn precies zoals hij was.
Maar waarom dan nog geen roze wolk? Simpelweg omdat het niet kon.....
eigenlijk doken wij direct na zijn geboorte de vijver van de hulpverlening in. Opzoek naar de juiste hulpverleners voor Thijn. Ook zochten wij het internet af naar informatie over downsyndroom. Wat stond ons te wachten en hoe ziet zijn toekomst er uit. Dingen waar je nog niet zo mee bezig hoort te zijn als je net een kindje op de wereld hebt gezet.

We hadden naderhand onze draai wel weer gevonden. Maar het onbezorgde genieten was er niet meer bij.
Nu is het leven van iedere ouder verre van onbezorgd te noemen. Als je ouders wordt, dan wordt je meteen een stuk kwetsbaarder. Niet langer alleen maar rekening houden met jezelf, maar je moet zorgen voor het mooiste, het liefste wat er in je leven bestaat. Ieder pijntje en ieder verdrietje van een kindje raakt je als moeder tot in de kern. Een moeder zal er dan ook alles aan doen om de verdrietjes en de pijntjes te voorkomen.

Maar goed, we waren als gezin zeer gelukkig en bleken de roze wolk niet echt nodig te hebben om te genieten van ons gezin.

Maar toen kwam Dinand. De zwangerschap was toch best spannend. Zou het allemaal wel goed zijn met ons kleine kindje. De testen die we gedaan hadden zagen er positief uit. Een vruchtwaterpunctie wilde we niet. Te veel risico. We zouden het kindje toch wel houden. Ieder kindje is in dit gezin is namelijk welkom.

30 september was dé dag! Mijn vliezen braken in de ochtend en nog diezelfde middag hadden we Dinand in onze armen. De bevalling was intens (lees pijnlijk en snel) Maar toen bleek dat Dinand helemaal gezond was, stegen wij direct naar onze lang verlangde roze wolk! Zo maar.... we hoefde er niets voor te doen! Het was een grote roze wolk. Het leek bijna alsof de wolk zo groot was omdat we er de vorige keer niet bij konden komen. Een soort cadeautje dus.
De kraamtijd is inmiddels voorbij. Voor het eerst kon ik er echt met volle teugen van genieten. Wat een fijne tijd. Op deze roze wolk had ik alle tijd om de vorige twee kraamperiodes goed onder de loep te nemen. Door het gemis van de vorige keer, heb ik deze kraamtijd heel intens gelukkig beleefd.
Niet alleen Erik en ik zitten op de roze wolk. Er was ook plaats genoeg voor Julian en Thijn. Ook zij zijn heel gelukkig met de komst van hun kleine broertje. Afgelopen week kwam het zo dat alle kinderen midden in de nacht wakker werden. Niet alleen Dinand, maar ook Julian en Thijn wilden bij ons liggen. Wat heerlijk was dat. Ik heb geen oog dicht gedaan.... maar ik had ook geen slaap. Ik was namelijk intens gelukkig.......
Wat een mooie grote roze wolk....... We gaan er nooit meer vanaf. En als we er soms toch even vanaf moeten ( soms moet je ook met beide benen op de grond staan) dan maken we een lijntje aan de roze wolk en slepen we hem gewoon achter ons aan. Zodat we de roze wolk nooit meer uit het oog verliezen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten